Ο Ντόναλντ Τσέστερ Κάγκας γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1937 στην λεωφόρο Πόττερ στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν. Ο πατέρας του, Σπύρος Κάγκας εγκατέλειψε το πατρικό του στα Αρβανιτακέικα σε ηλικία μόλις 16 ετών σπρωγμένος από την φλόγα ενός νεανικού αλλά απαγορευμένου έρωτα, καταπιεσμένος από τις αυστηρές ηθικές αρχές της εποχής του στο νησί αλλά κι  αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό του. Πρωτοπάτησε το πόδι του, ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο όπως και τόσοι άλλοι μετανάστες της ανάγκης από την ταλαιπωρημένη Ευρώπη, στην Νέα Υόρκη στις 15 Ιουλίου 1912 νόμιμα. Δούλεψε σε εστιατόρια κι έκανε διάφορες μικροδουλειές στην Νέα Υόρκη μέχρι που βρήκε θέση εργασίας στην επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου και μετακόμισε δυτικά στις πολιτείες ?ιοβα, Μινεσότα, Κολοράντο, Βόρεια και Νότια Ντακότα. Στις 29 Αυγούστου 1918 κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό στη Νεμπράσκα έχοντας αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα. Υπηρέτησε στο 41ο τάγμα Πεζικού από τις 24 Οκτώβρη 1918 έως τις 25 Φεβρουαρίου 1919, οπότε και μετακόμισε στο Σικάγο του Ιλινόις, για να καταλήξει λίγο αργότερα στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν,  όπου και συνάντησε την γυναίκα της ζωής του. Το όνομά της ήταν Λύντια Μπορκόβσκι, Γιουγκοσλαβικής καταγωγής κι είχε ήδη 12 μικρά παιδιά.

Ο Σπύρος Κάγκας, Speros, όπως τον αποκαλούσαν πλέον, παντρεύτηκε την Λύντια στις 2 Μάρτη του 1936 κι έγινε ένας κλασσικός Αμερικανός πολύτεκνος οικογενειάρχης. Το γεγονός ότι είχε φτάσει στις Η.Π.Α. νεότατος συνέβαλε στην γρήγορη και πλήρη ένταξή του στην αμερικανική κοινωνία και κουλτούρα. Η αλληλογραφία του με τα μέλη της οικογένειάς του υπήρξε πολύ αραιή. Ο ανιψιός του, Μπάμπης Κάγκας (Κανατσούλης), ξεφύλλισε για χάρη αυτού του άρθρου τα λιγοστά γράμματά του. «Ρωτούσε για όλους τους συγγενείς και τους φίλους του, για το πατρικό του, για την πορτοκαλιά στον κήπο τους…» μας λέει.  «Οι δυσκολίες και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητάς του, οι συνεχείς περιπλανήσεις του λόγω της δουλειάς του, οι πόλεμοι στην Ευρώπη, τα συνεχή προβλήματα στην Ελλάδα μέχρι την μεταπολίτευση κράτησαν τον Σπύρο μακριά από τον τόπο του. Ο πατέρας μου, μου είχε δείξει μια μεγάλη μακρόστενη μαρμαρόπετρα στην κορυφή του λόφου πάνω από το σπίτι μου στον ?γιο Χαράλαμπο. Ήταν το «κινητό» του θείου Σπύρου στα νιάτα του. Στερέωνε την πέτρα όρθια και την έβλεπε η κοπελιά του από τα Βλαχοπουλάτικα. Ήταν το σύνθημά τους για το ραντεβού. Τότε, ήταν όλα πεντακάθαρα, βλέπεις. Ούτε σκινάρια ούτε κυπαρίσσια… Από τον λόφο έβλεπε κανείς όλο το νησί. Η πέτρα υπάρχει ακόμη στο ίδιο σημείο, μόνο που με τον πατέρα μου την ακουμπήσαμε πλαγιαστά στο χώμα, για να μην πέσει και σπάσει..» θυμάται με χαμόγελο ο Μπάμπης. «Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση στην αλληλογραφία του ήταν καταρχήν τα ελληνικά του. Έγραφε σωστά, παρόλο που τότε είχε πάει σχολείο μέχρι την τετάρτη Δημοτικού. Κατά δεύτερον στο φάκελο η σύσταση έγραφε: «Κωνσταντίνον Κάγκαν, τσ’ Αρτηνιάς». Το παρατσούκλι της οικογένειάς μας, που γνωρίζουν όλοι έως σήμερα είναι το «Κανατσούλης» (από την αρχική ασχολία του σογιού μας, που ήταν η κατασκευή από πήλινες κανάτες). Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η προγιαγιά μου και γιαγιά του Σπύρου Κάγκα, ήταν από την ?ρτα και το πατρικό της σπίτι ήταν στα Βλαχοπουλάτικα. Αυτό το παρατσούκλι όμως είχε συγκρατήσει ο Σπύρος φεύγοντας από τους Παξούς το ’12. ?λλο που θυμάμαι χαρακτηριστικό ήταν ότι κάποτε μετά από δικό μου αίτημα σε κάποιο από τα γράμματα του πατέρα μου του είχα ζητήσει να μου στείλει ένα μπαλόνι. Έλαβα μετά από πολύ καιρό ανάμεσα σε ρούχα και μπουφάν αμερικάνικα και το πολυαναμενόμενο μπαλόνι μου, που όμως μου ήταν άχρηστο, γιατί ήταν σαν πεπόνι! Τι να την έκανα, τέτοια μπάλα!».

Η ιστορία των Αμερικανών Κάγκα αρχίζει με την γέννηση του Ντόναλντ το 1937. Λόγω της εργασίας του πατέρα, η οικογένεια Κάγκα μετακινιόταν συνέχεια από πόλη σε πόλη. Ο Ντόναλντ τελείωσε το δημοτικό στο Γουόκεγκαν του Ιλινόις και το Γυμνάσιο της Αγίας Αικατερίνης στο Ρασίν του Γουισκόνσιν, όπου και διακρίθηκε στον στίβο και στο αμερικανικό ποδόσφαιρο. Το 1955 μπήκε στο Πανεπιστήμιο Μαρκέτ του Μιλγουόκι, όπου φοίτησε για έναν χρόνο παίζοντας ποδόσφαιρο. Το 1956 κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, γύρισε με άδεια τον Μάιο του 1957 στο σπίτι του, οπότε και παντρεύτηκε την αγαπημένη του από το Γυμνάσιο. Με τον στρατό πήγε στην Γερμανία. Στην διάρκεια της παραμονής του εκεί η γυναίκα του έφερε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, την Πάμελα τον Μάρτιο του 1958. Γύρισε στο Ρασίν το 1959 ως πολίτης πλέον και συνέχισε να παίζει ημιεπαγγελματικό ποδόσφαιρο με την τοπική ομάδα των Ρασίν Ρέιντερς από το 1959 έως το 1964. Στην διάρκεια αυτής της περιόδου η οικογένεια Κάγκα μεγάλωνε διαρκώς. Γεννήθηκαν συνολικά 9 παιδιά: ο Τέρρι, τον Ιανουάριο του 1960, η Σέρρυ, που πέθανε δυστυχώς την άνοιξη του 1966 σε ηλικία 6 ετών, η Κιμ, γεννημένη το 1962, η Κέλλι (1963), ο Τόμ (1964), ο Σκοτ (1966), ο Κεν (1967) κι η Μάρνι (1974).

Για να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του ο Ντον εργαζόταν σε αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Αμέρικαν Μότορς κι η Τζένεραλ Μότορς κι ως συντηρητής στο νοσοκομείο «Αγία Μαίρη» του Ρασίν.

Το 1975 χώρισε την πρώτη του γυναίκα και παντρεύτηκε την Αϊλήν τον Σεπτέμβρη του ’79, η οποία είχε ήδη άλλα 2 παιδιά από προηγούμενο γάμο. Έτσι η οικογένεια Κάγκα έφτασε αισίως τα 11 μέλη. Μετακόμισαν στο Κολοράντο μαζί με τα 6 από τα 11 παιδιά της οικογένειας. Μάλιστα για ένα χρόνο ζούσε μαζί τους κι ένας φοιτητής από την Ελβετία στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής. Έξι χρόνια μετά επέστρεψαν στο Γουισκόνσιν, όπου έζησαν σε μια φάρμα για μερικά χρόνια.

Καθώς όμως πλέον τα παιδιά τους είχαν πάρει το δρόμο τους κι είχαν φύγει από την πατρική εστία, το ζεύγος Κάγκα αποφάσισε να αγοράσει ένα τροχόσπιτο και με αυτό να γυρίσει όλη την χώρα. Όταν όμως άρχισαν να γεννιούνται εγγόνια και δισέγγονα, η Αϊλήν νοστάλγησε τα παιδιά της και το Ρασίν, όπου τα περισσότερα είχαν φτιάξει τις δικές τους οικογένειες κι έτσι επέστρεψαν εκεί, όπου απολαμβάνουν την ζωή και την χαρά να βρίσκονται συχνά με τα 15 εγγόνια και τα 4 δισέγγονά τους.

Φέτος για πρώτη φορά είχαν την δυνατότητα να περάσουν λίγες μέρες στην Ελλάδα. Οργάνωσαν ένα σύντομο ταξίδι αναψυχής κι αναζήτησης της ρίζας του Ντον Κάγκα επισκεπτόμενοι τους Παξούς για 3 περίπου ημέρες, όπου και ξεναγήθηκαν από τον εξάδελφο του Ντον, Μπάμπη Κάγκα στο πατρογονικό σπίτι και σε ολόκληρο το νησί. Ο πατέρας του Ντον και μπάρμπας του Μπάμπη πέθανε σε ηλικία 75 ετών στις 8 Σεπτέμβρη του 1969 από καρδιακή προσβολή στον καναπέ του βλέποντας ένα παιχνίδι μπέιζμπολ των Σικάγο Καμπς στην τηλεόραση. Δεν ξαναείδε το νησί του, τα 3 αδέλφια του, τη μάνα του, η οποία από τότε που ο Σπύρος είχε ξενιτευτεί, φόραγε πάντα μαύρα.

«Δεν θα χανόμασταν» μας λέει ο Μπάμπης Κάγκας, «αλλά δυστυχώς δεν ευνόησαν οι συνθήκες. Όταν πέθανε ο μπάρμπας μου, εγώ έλειπα από τους Παξούς. Παράτησα τα καράβια το 1972. Στο μεταξύ ο Ντον είχε αλλάξει διεύθυνση και οι συγγενείς μας στο νησί, ηλικιωμένοι οι περισσότεροι δεν μιλούσαν αγγλικά. Έτσι χάσαμε επαφή. Ήταν ευτυχής η συγκυρία που ο Ηλίας ο Δένδιας, δουλεύοντας τότε στο ξενοδοχείο Paxos Club είχε καταλάβει ότι επρόκειτο για συγγενή μου, όταν ο Ντον του είχε στείλει ηλεκτρονικό μήνυμα κράτησης δωματίου και με ενημέρωσε αμέσως. Έτσι καταφέραμε να συναντηθούμε ξανά», εξηγεί ο Μπάμπης. Συγκινημένος και εντυπωσιασμένος από την ομορφιά του νησιού μας ο Ντον Κάγκας έστειλε πλήθος στοιχείων και φωτογραφιών της οικογένειάς του στο Δημαρχείο Παξών δηλώνοντας με ζήλο ότι δεν θα σταματήσει να μιλά για το νησί στα παιδιά του και στις οικογένειές τους, ότι επιθυμεί να διατηρήσει πλέον ζεστή την επαφή με τον τόπο του και να έρθει να εγκατασταθεί μόνιμα στους Παξούς, για να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Η δημοτική αρχή θα συνεχίσει ακούραστα να συνδράμει Παξινούς οπουδήποτε στη Γη στην αναζήτηση της οικογενειακής τους ιστορίας και να διατηρεί επαφή μαζί τους, εφόσον οι ίδιοι το επιθυμούν.

Σύντομα η ανανεωμένη ιστοσελίδα του Δήμου Παξών θα είναι σε χρήση, με ειδικό χώρο καταχώρησης παρόμοιων περιπτώσεων Παξινών του εξωτερικού. 

| 25/09/2008 | Print |